Walne zgromadzenie

Szanowni Państwo,

Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Zamku Królewskiego w Warszawie zaprasza na coroczne Walne Zgromadzenie, które odbędzie w dniu 20 kwietnia (sobota) 2024 r. o godz. 10:30 w  Sali Kinowej Zamku Królewskiego w Warszawie.

Planowany porządek obrad rocznego Walnego Zgromadzenia TPZK:

1. Otwarcie obrad Walnego Zgromadzenia,
2. Wybór Przewodniczącego i Sekretarza Walnego Zgromadzenia,
3. Wybór Komisji Skrutacyjnej,
4. Wybór Komisji Wniosków,
5. Stwierdzenia prawidłowości zwołania Zgromadzenia oraz możliwości jego odbycia,
6. Podjęcie uchwał w sprawie zmian w składzie Zarządu i Komisji Rewizyjnej,
7. Przedstawienie sprawozdania z działalności Zarządu i sprawozdania finansowego,
8. Przedstawienie sprawozdania i wniosków Komisji Rewizyjnej,
9. Dyskusja nad sprawozdaniami,
10. Podjęcie uchwały w sprawie zatwierdzenia sprawozdania z działalności Zarządu za 2023 rok,
11. Podjęcie uchwały w sprawie zatwierdzenia sprawozdania finansowego za 2023 r.,
12. Podjęcie uchwały w sprawie udzielenia Zarządowi absolutorium z wykonania obowiązków w roku 2023,
13. Zgłaszanie wolnych wniosków,
14. Zakończenie obrad Walnego Zgromadzenia.

Zapraszamy do udziału w naszym corocznym  spotkaniu.

Z wyrazami szacunku,
Prezes Zarządu
Alicja Bagińska

Historia Hejnału Warszawskiego

Hejnał Warszawski zabrzmiał po raz pierwszy z okna wieży zegarowej Zamku Królewskiego w Warszawie 3 maja 1995 roku o godzinie 11:15. Wykonawcą hejnału był trębacz Piotr Pabich.
Geneza powstania warszawskiej melodii sięga czasu Powstania  Warszawskiego. Według relacji Pana Wiesława Neweckiego, żołnierza  Armii Krajowej  walczącego  w  Powstaniu w  zgrupowaniu   „Chrobry II”, idea hejnału krążyła wśród żołnierzy  walczących w okupowanej Stolicy. Dopiero w 1995 roku udało się zmaterializować powstańczą ideę w kształt Hejnału Warszawskiego. Na wniosek byłych żołnierzy AK Panów Henryka Łagodzkiego, Wiesława Neweckiego, Kazimierza Przedpełskiego i Adama Zalewskiego rozpisany został konkurs, w wyniku którego wyłoniono zwycięską kompozycję autorstwa Zbigniewa Bagińskiego, profesora w ówczesnej  Akademii Muzycznej – dzisiejszego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Melodia  Hejnału Warszawskiego nawiązuje do „Warszawianki 1931 ”  Karola Kurpińskiego.  Hejnał wykonywany jest każdego dnia o godzinie 11:15 - na pamiątkę pierwszego niszczycielskiego zbombardowania Zamku Królewskiego, które miało miejsce 17 września 1939 roku. Godzina 11:15 ma swoją symbolikę – na niej w wyniku pożaru zatrzymały się wskazówki zamkowego zegara. Trzykrotne wykonanie melodii, zgodnie z intencją jej pomysłodawców, odnosi się do dewizy: Bóg, Honor, Ojczyzna.
Dzięki staraniom powstańców warszawskich w 2008 roku  miasto Warszawa odkupiło prawa do kompozycji od autora (prof. Zbigniew Bagiński przekazał pełną kwotę honorarium na rzecz Towarzystwa Przyjaciół Zamku Królewskiego), ustanawiając Hejnał Warszawski oficjalnym hejnałem Miasta Stołecznego Warszawy. W 2020 roku przypadło 25-lecie wykonywania warszawskiej melodii.
Inicjatorzy i wykonawcy ustanowili nad hejnałem  opiekę w postaci Sekcji TPZ „Klub HEJNAŁ”. Hejnał Warszawski obecnie wykonują czterej trębacze-hejnaliści Straży Miejskiej M. St. Warszawy: Grzegorz Malinowski, Radosław Gralczyk, Łukasz Kurpiewski i Ewelina Dymowska.
Dotychczasowymi wykonawcami hejnału byli: Piotr Pabich, Piotr Ziarkiewicz, Jacek Chmielewski, Marcin Ołówek, Bogusław Banasiński, Robert Kostrzębski, Tomasz Kirszling, Dariusz Sobolewski, Andrzej Jednoróg, Krzysztof Sosnowski, Robert Skoczewski, Piotr Sikorski.

Zegar

Zegar w kształcie liry z mechanizmem szkieletowym.
Francja, ok. 1784–1792, marmur, brąz złocony, mosiądz, stal, emalia; 56 x 23 x 16 cm. Sygnowany u dołu tarczy na emalii, pod liczbą 60 –"coteau" – Joseph Coteau, 1740–1801 (1812?), urodzony w Genewie, osiadły i zmarły w Paryżu, malarz i emalier, sławny twórca nowych technik emalierskich, w latach 1780–1784 stale pracujący dla królewskiej manufaktury porcelany, od 1784 r. działający samodzielnie, dostawca wykwintnych tarcz zegarowych dla najlepszych francuskich mistrzów końca XVIII w.

Ofiarowany Zamkowi Królewskiemu w Warszawie i prezentowany na stałej ekspozycji w Pokoju Zielonym wysokiej klasy czasomierz o rzadkiej interesującej konstrukcji to sprawny mechanicznie zegar pochodzący z okresu 1784–1792.
Stanowiący dzieło sztuki zegarmistrzowskiej, brązowniczej i emalierskiej zegar ma kształt liry, zwieńczonej u góry główką Apollina.
Uskokowa podstawa liry, osadzona na złoconych nóżkach, i jej ramiona wykonane zostały z białego marmuru, podstawę zaś ozdobiono złoconymi aplikacjami dobrej klasy – astragalami na krawędziach oraz drobnymi girlandami z owoców i kwiatów. Dolną, rozszerzoną część ramion liry, ujmującą mechanizm z tarczą, uchwycono parą gałązek laurowych wychodzących z kwiatów. Z krańców ramion, połączonych poprzeczką, zwisa obfita girlanda, utrzymująca od dołu wieńczącą całość plakietę z młodzieńczą głową Apollina na tle promieni, zasłaniającą zawieszenie wahadła.
Egzemplarz mechanizmu przekazywanego zegara, z precyzyjnym wychwytem nożycowym (wprowadzonym przez Jeana Luisa Amanta w 1741 r., udoskonalonym przez Jeana Andrea Lepaute’a w 1753 roku) reprezentuje najwyższą klasę. Początkowo ramiona "liry" wykonywano z różnych materiałów, między innymi z marmuru i brązu. Ok. 1785 r. królewska manufaktura w Sèvres rozpoczęła wytwarzanie tych elementów z porcelany ze złoconymi aplikacjami. Wykonywano je w kilku wariantach kolorystycznych do około 1792 r. i ponownie w okresie cesarstwa i restauracji. Czas rozpoczęcia produkcji takich właśnie obudów w Sèvres zbiega się z okresem pracy Josepha Coteau w tej manufakturze.

To kolejny dar Towarzystwa Przyjaciół Zamku Królewskiego w Warszawie, organizacji pożytku publicznego, której celem jest wspieranie statutowej działalności Zamku Królewskiego w Warszawie, w tym m.in. pozyskiwanie środków finansowych na rzecz muzeum i propagowanie jego działalności. Warto przypomnieć, że ze środków pochodzących z odpisu 1% od podatku w ostatnich latach zakupiono licencję fragmentów filmów prezentowanych na wystawie Zniszczenie i odbudowa Zamku Królewskiego w Warszawie i sfinansowano początek prac nad upamiętnieniem osób i instytucji zasłużonych dla restytucji Zamku. Wśród wielu dawnych inicjatyw TPZ, wspierających działalność Zamku (od remontu fasady południowej i zachodniej po zakup sprzętu komputerowego i sfinansowanie odgrywanego z Wieży Zegarowej hejnału) zaznaczyć trzeba szczególnie te, dzięki którym nasze zbiory zyskały cenne dzieła. I tak kilka lat temu do Gabinetu Numizmatycznego trafił medal pamiątkowy, wybity z okazji 200-lecia istnienia kościoła ss. Sakramentek na Nowym Mieście w Warszawie, a za pieniądze ofiarowane przez prof. Zbigniewa Bagińskiego nabyto XVIII-wieczny świecznik porcelanowy, który – podobnie jak zakupiona przez TPZ wcześniej porcelanowa patera w kształcie liścia (Miśnia, pocz. XVIII w.) – znalazł się na ekspozycji w pałacu Pod Blachą.

Uroczystość ta była także okazją do oficjalnego podziękowania za wieloletnią pracę paniom: prezes Towarzystwa – Bożennie Wiórkiewicz i skarbnik – Irminie Jastrzębskiej.

Wazy

Sevres i Miśnia

Zgodnie z ustaleniami  Walnego Zgromadzenia z dnia 8.08.2020 r. Towarzystwo Przyjaciół Zamku zakupiło do zbiorów Zamku wyroby dwóch czołowych europejskich manufaktur porcelany-sewrskiej i miśnieńskiej.

W Sevres powstały trzy zabytki: dwie filiżanki ze spodkami z motywem ptaków (datowane na 1761 r. oraz lata 1793-1797), które doskonale uzupełnią kolekcję zamkowych naczyń z porcelany sewrskiej, oraz talerz dekorowany kwiatami z ok. 1800 r.

W Miśni powstała  zdobiona kobaltowym wzorem suchych kwiatów paterka z 2 ćw. XVIII w., oraz para wazek pot-pourri z ok. 1760 r.

Lichtarz

Miśnia, ok. 1780, sygn..: znak wytwórni – dwa skrzyżowane miecze malowane podszkliwnie kobaltem Z GWIAZDKĄ I KROPKĄ
Porcelana malowana naszkliwnie, zdobiona reliefem, złocona
Nr inw. ZKW/4941, dar Tow. Przyjaciół ZKW luty 2009 r.

Paterka w formie liścia

Miśnia, ok. 1745, sygn..: znak wytwórni – dwa skrzyżowane miecze malowane podszkliwnie kobaltem, wycisk 61 (19) ryte 21
Porcelana malowana naszkliwnie, złocona, dekoracja plastyczna
Nr inw. ZKW/4863, dar Tow. Przyjaciół ZKW marzec 2006 r.